Ringo Decuyper

Ringo Decuyper “Ruïnes zijn deel van onze woonomgeving” KNOKKE-HEIST – De passie voor de fotograaf Ringo Decuyper ontstond onder water maar toen de onderwaterfotografie voor hem geen geheimen meer had, ging hij op zoek naar een andere uitdaging. Toen ontdekte hij de urban fotografie. Als bij toeval sukkelde Ringo Decuyper op een dag binnen in ’t Hoompje. Het voormalige klooster en internaat voor mentaal gehandicapte kinderen in St. Anna ter Muiden op de baan naar Sluis, staat er al sinds 1986 te verkommeren. “Ik raakte er gefascineerd door het gegeven ruïnes,” vertelt Ringo terwijl we zijn foto’s bewonderen in zijn Fine Art Gallery. “Ruïnes huizen, kastelen, vervallen gebouwen en fabrieken maken deel uit van onze samenleving, zowel hier bij ons thuis, als overal in de rest van Europa en aan de andere kant van de wereld. Ik ben me erin gaan verdiepen en ben de ruïnes in beeld beginnen brengen, met als doel mensen te prikkelen, hen het verval te laten ervaren maar hen ook de schoonheid van de ruïnes te laten inzien, en de broosheid van bestaan. Alles is vergankelijk.” Sinds die eerste foto, zo’n zeven jaar terug, reisde Ringo België rond, Engeland, Frankrijk, Luxemburg,.. er zijn plannen om een reeks te gaan fotograferen in Italië. “Elke keer opnieuw als ik ergens binnen ben om te fotograferen sta ik versteld van het interieur. In Luxemburg stapte ik in een molenaarswoning zo terug 40 jaar in de tijd. Het was machtig.” Zijn precieze locaties houdt hij echter angstvallig geheim. “Ik betreed een onbewoonde kerk of kasteel altijd met goede bedoelingen. Helaas is dit niet bij iedereen zo. Ik heb al prachtige locaties ontdekt die onder de graffiti gespoten waren.” Verlaten gebouwen zouden tegen vandalisme beschermd moeten worden, vindt Ringo. En restaureren is voor hem geen must. “Je kan de dode niet terug oproepen. Een gebouw uit de jaren 1800 heeft zijn eigenheid. Zelfs al kan je kan het restaureren, het wordt nooit meer hetzelfde.” Ruïnes vind je overal, zegt Ringo, maar meestal vinden we ze vuil en vies. Ten onrechte. “Ooit al gekeken wat zich achter de panelen tussen de Sleep in Style en de Snooker in de Lippenslaan bevindt? De oude villa van de familie Soubry, het is bijna een kasteeltje. Geen mens die er voorbij wandelt die het opmerkt.” Ringo is op zijn ontdekkingstochten altijd vergezeld door een fotografiebuddy want alleen vervallen gebouwen binnen gaan is te gevaarlijk. Hij wil niet gewond raken. Tijdens zijn werk is hij tegelijk rustig en een vat vol adrenaline. “Ik kijk rond, kies mijn decor, zet mijn statief op en begin te werken. Ik gebruik voor mijn werken een bijzonder techniek, de HDR High Dynamic Rage en combineer daarbij verschillende foto’s, genomen met verschillende sluitertijden en verschillende belichtingen.” Ringo is een perfectionist en heeft veel oog voor perspectief, rechte lijnen en details. Voor een volgende reeks foto’s gaat hij met het nemen van HDR foto’s in panorama nog een stap verder. “Opdat kijkers nog meer in mijn foto’s zouden getrokken worden. Er kruipt veel tijd in het nemen van één foto maar zowat elke foto die ik neem kan ik gebruiken. Ik cross niet als een gek al klikkend met de camera de ruïne rond. Er is geen stoel of tafel die ik verplaats, geen blaadje dat ik aan de kant schuif. Elk foto toont de omgeving zoals ik die gevonden heb, en ik verlaat de plaats terug onaangeroerd. Problemen heb ik nog nooit gehad. Een keer ben ik wel geschrokken, ergens in het zuiden van België op de verlaten industrieterreinen van een vervallen fabriek stond ik plots oog in oog met vijftien gewapende mannen, airsofters die oorlogje kwamen spelen.” Ringo Decuyper stelde met ‘If Wall could talk’ al tentoon in Scharpoord. Een andere reeks Shorelines met als thema de zee – de tegenpool voor de Urban foto’s – was te zien in Zeebrugge. Zijn Fine Art Galllery is te bezoeken op afspraak. Deze locatie mogen we wel verklappen: H. Consciencestraat 14, Knokke-Heist. www.ringodecuyper.be.

tekst: Christel Bedert